Μπορεί να υπάρξει χειρότερη διακυβέρνηση απ’ αυτή της τελευταίας εξαετίας της προηγούμενης κυβέρνησης; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό πριν ένα μήνα φαίνονταν εύκολη. Ήταν το όχι...Αν παλιότερα, επί Σημίτη, είχαμε έργο αλλά και διαφθορά, στην περίπτωση Καραμανλή είχαμε μόνο τη διαφθορά. Και οι δυο κυβερνήσεις αύξησαν το δημόσιο χρέος σε παραπλήσιο ύψος, αλλά ο πρώτος άφησε πίσω υποδομές. Ο δεύτερος άφησε άδεια ταμεία και την υπόληψη της χώρας στο ναδίρ...
Σήμερα τι γίνεται;
Σήμερα η απάντηση δεν είναι τόσο εύκολη. Τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης καταγράφουν σύγχυση, βραδυπορία και κυρίως απουσία ρεαλιστικών στόχων και ρεαλιστικών πολιτικών.
Όσο ο πρωθυπουργός δεν ξεκαθαρίζει το στίγμα της πολιτικής και αφήνει τους λαϊκιστές παλαιοκομματικούς με τους εκσυγχρονιστές να επιδίδονται σε ένα πόλεμο χαρακωμάτων, τα προβλήματα θα συσσωρεύονται.
Ούτε με το προχθεσινό διάγγελμα έγινα σοφότερος. Διαφαίνονται κάποιες προθέσεις γενικού χαρακτήρα. Αλλά παρόμοια πράγματα έχουμε χορτάσει να ακούμε: «Μηδενική ανοχή» και «Επανίδρυση του κράτους». «Ήπια προσαρμογή...» έλεγε και η προηγούμενη κυβέρνηση που αναγκάστηκε να φύγει νύχτα κάτω από το βάρος της χρεοκοπίας...
Ενώ για την παρούσα κυβέρνηση όλα ξεκίνησαν ευνοϊκά και φάνηκε να διαθέτει την πρωτοβουλία των κινήσεων, το μόνο που έμεινε μετά τις πρώτες εβδομάδες είναι η πικρή γεύση κάποιων κινήσεων που αποδείχτηκαν «φούσκες»...
Γιατί τι άλλο από «φούσκα» ήταν η φορολόγηση των μπόνους των τραπεζικών στελεχών. Όχι ότι είναι άσχημο να γίνει, αλλά δεν λύνει προβλήματα. Απευθύνεται στο θυμικό και μόνο.
Λάθος δείγματα
Αλήθεια, τι έγινε η επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας την οποία η υπουργός οικονομίας διατεινόταν ότι είχαν αποδεχτεί οι Κινέζοι; Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι ότι δεν το είπε για να μας εμπαίξει. Ίσως το πίστευε...
Τα βιογραφικά αποδείχτηκαν μπούμερανγκ καθώς δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα απ’ όσα έλυσαν και οι ενδείξεις είναι ότι θα δημιουργήσουν και άλλα..
Αξιοκρατία και βιογραφικά από τη μια και καταστρατήγηση κάθε έννοιας εταιρικής διακυβέρνησης από την άλλη με το τρόπο που άλλαξαν οι διοικήσεις εισηγμένων.
Έχει αναβιώσει μια καθηγητολαγνεία και πολύ φοβάμαι ότι για άλλη μια φορά δεν έχουμε αντιληφθεί ότι άλλο η διδασκαλία και άλλο η διοίκηση. Υπάρχουν τα περιθώρια να το πληρώσουμε, να το καταλάβουμε ή θα ισχύσει η ρήση του Μπισμαρκ: «Drei professoren und die vaterland verloren»... Όπερ, τρεις καθηγητές φτάνουν για να βουλιάξουν την πατρίδα...
Ο ρόλος των αγορών
Δεν είμαι υπέρμαχος της άποψης ότι οι αγορές μπορούν να λύσουν κάθε πρόβλημα της κοινωνίας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στην περίπτωσή μας θα αποφύγουνε να αφεθούμε στο έλεός τους. Οι χθεσινές αντιδράσεις στα ομόλογα και το χρηματιστήριο δεν ήταν ενθαρρυντικές. Όσοι μέσα από την κυβέρνηση τις αγνοούν είναι γιατί είναι μακρά νυχτωμένοι...
Το ερώτημα
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η παρούσα κυβέρνηση, με βάση την εικόνα που έχει δείξει μέχρι τώρα, μπορεί να εφαρμόσει οποιαδήποτε πολιτική και δη όταν τα μισά κυβερνητικά στελέχη θα βρίσκονται στο πεζοδρόμιο μαζί με τα συνδικάτα και το πλήθος των μικροπρονομιούχων πελατών.
Όταν ο κομματικός μηχανισμός παλαιότερα είχε προσπαθήσει να ποδηγετήσει τον κ. Σημίτη, υποχώρησε μόνο μπροστά στη απειλή της παραίτησης του τελευταίου και την πιθανότητα της απώλειας της εξουσίας. Η σημερινή ηγεσία μέχρι που μπορεί να αντιδράσει; Θέλει να αντιδράσει;
Προς το παρόν ασκείται σε τετραγωνισμούς κύκλων και αποφεύγει να βάλει τα δάχτυλα επί των τύπων των ήλων.
Δυστυχώς αυτή είναι η Ελλάδα...
Πηγή: http://www.capital.gr/
Υ.Γ. Να σταματήσουν οι μίζεςςςςςςςςςςςς όλων των παρατρεχάμενων....να δουμε ποιές δημόσιες δαπάνες δεν εξυπηρετούνε τίποτα και ποιές ιδιωτικές επενδύσεις εκμεταλέυονται άδικα το δημόσιο συμφέρον και τον πλούτο αυτης της χώρας.
