Η Μακεδονία δεν χρειαζόταν ένα κούφιο υπουργείο για την Μακεδονία και την Θράκη αλλά ένα ενεργό υπουργείο στην Μακεδονία για όλη την Ελλάδα.

   Η Μακεδονία δεν χρειαζόταν ένα κούφιο υπουργείο για την Μακεδονία και την Θράκη, αλλά ένα ενεργό υπουργείο στην Μακεδονία για όλη την Ελλάδα και αυτό το έκανε ο Γεώργιος Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ.

Αυτό που πρέπει να γίνει αρχικά είναι έρευνα που πηγαίνουν τα λεφτά δηλαδή που ξοδεύεται το δημόσιο χρήμα; π.χ. υπάρχουν δημόσια κτίρια που μισθώνονται στην Μακεδονία και όλη την Ελλάδα και το αντίτιμο που καταβάλει το δημόσιο ως ενοίκιο στον ιδιοκτήτη του, είναι τρομερά μεγάλο τα δε κτίρια είναι απαράδεκτα για δημόσιες ποιοτικές υπηρεσίες και φυσικά δεν εξυπηρετούν ούτε τις ανάγκες των δημόσιων υπαλλήλων, αλλά δεν είναι και εικόνες κτιρίων  να της βλέπει ο πολίτης ή ο τουρίστας της χώρας μας  εν έτη 2009.

Μια ματιά μόνο στο κτίρια της Δωδεκανήσου 4 και Κατσιμίδου 8 στην Θεσσαλονίκη είναι αρκετή.

Τα παραπάνω κτίρια και όχι μόνο εξυπηρετουν συμφέροντα  ιδιοκτήτών που τα νοικιάζουν και δυστυχώς είναι δύσκολο να μπει το μαχαίρι στο κόκαλο.

Να δούμε τελικά αν μπορεί να το κάνει ο Παπανδρέου και οι συνεργάτες του!!!

...SERTAKHS

Πάνω .Η Υπουργός Οικονομίας , Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Λούκα Κατσέλη (Κ) με τους Υφυπουργούς Σταύρο Αρναουτάκη (Α) και Μάρκο Μπόλαρη (Δ) μετά την συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009.

Πηγή:© 2009 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ - ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Δεξαμενή ψήφων

Με βάση τον ιδρυτικό του νόμο το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης ήταν συναρμόδιο για όλα τα θέματα με τα άλλα υπουργεία στην Αθήνα, πλην Εξωτερικών και Αμυνας, αλλά κανείς δεν το ήθελε στα πόδια του και δεν του έδινε σημασία. Παρέμεινε «ένα πουκάμισο αδειανό», ένας χώρος που κατέφευγαν οι πάσης φύσεως διαμαρτυρόμενοι για να λένε τον πόνο τους.

Ως το «πρόσωπο» της κυβέρνησης στη Θεσσαλονίκη, οι πολίτες το θυμούνταν μόνο για να διαδηλώνουν στην πύλη του τα αιτήματά τους και να παραδίδουν υπομνήματα στον υπουργό, όχι για να τα ικανοποιεί, αφού δεν είχε τέτοιες αρμοδιότητες, αλλά για να τα διαβιβάζει στην Αθήνα. Αυτό που πάντως εξυπηρετούσε μια χαρά το τέως ΥΜΑΘ ήταν οι πελατειακές σχέσεις του εκάστοτε υπουργού. Οποιος καθόταν στην καρέκλα είχε, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, εξασφαλισμένη μαζί με την αγρανάπαυση και τη συμμετοχή στο υπουργικό συμβούλιο, την επανεκλογή του.

Δεν είναι μυστικό στη Θεσσαλονίκη ότι με κονδύλια που προορίζονταν για την πολιτική προστασία, κ.λπ ενισχύονταν πάσης φύσεως σωματεία και σύλλογοι για να αποτελέσουν δεξαμενές ψήφων του υπουργού στις εκλογές. Αν μάλιστα αυτός προερχόταν από τη Θεσσαλονίκη και πολιτευόταν σε μια από τις εκλογικές της περιφέρειες συγκέντρωνε και την μήνιν των συνυποψηφίων του που θεωρούσαν, όχι άδικα, ότι το παιχνίδι γίνεται με σημαδεμένη τράπουλα, μια και ο αντίπαλος έπαιζε με χρήμα του δημοσίου.

Το πολιτικό κόστος

Δεδομένων όλων αυτών, το μετονομασθέν το 1985, από τον Ανδρέα Παπανδρέου, από Βόρειας Ελλάδας σε υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης, βρισκόταν υπό μόνιμη αμφισβήτηση.

Κάποιες προσπάθειες να καταστεί κέντρο σχεδιασμού βαλκανικής πολιτικής ή να διαδραματίσει πρωτεύοντα και ουσιαστικό ρόλο στον απόδημο ελληνισμό δεν ήταν παρά αυτοσχεδιασμοί που δεν καρποφόρησαν.

Στο επίπεδο των κυβερνώντων όλοι ήθελαν να το καταργήσουν γιατί έβλεπαν την πραγματικότητα αλλά κανείς δεν το τολμούσε αναλογιζόμενος τις αντιδράσεις και το πολιτικό κόστος, ειδικά μετά την αναζωπύρωση του μακεδονικού ζητήματος.

Ο Γιώργος Παπανδρέου το αποφάσισε και η ζωή θα δείξει εάν θα το χρεωθεί ως υποβάθμιση της Β. Ελλάδας ή θα το πιστωθεί ως μια κίνηση εκσυγχρονισμού της περιφερειακής αυτοδιοίκησης.

Πηγή:http://www.kathimerini.gr/